З далёкіх часоў у беларускім народным арнаменце захаваліся разнастайныя выявы і ўзоры сонца. У свядомасці беларусаў яно было непарыўна звязана з іншымі прыроднымі з’явамі. Праз гэтую сувязь раскрываюцца адносіны паміж паветрам, сонцам, дажджом, громам і маланкаю. Узоры традыцыйнага беларускага арнаменту збераглі старажытную сімволіку, дзе галоўным элементам выступае свяціла.
Традыцыйна гэты ўзор вышываўся ў выглядзе ромба з прамянямі: тэхнічна было немагчыма выткаць або вышыць кола. Сімвал азначаў святло, што разыходзіцца на ўсе чатыры бакі свету.
У спалучэнні з іншымі ўзорамі беларускай народнай вышыўкі ромб утрымліваў у сабе тую інфармацыю, якую хацела данесці ў космас жанчына. Існуе меркаванне, што адыходзячыя ад ромба промні сімвалізуюць яднанне Зямлі і Сонца.
Часам у цэнтры ромба размяшчаецца крыжык ці маленькі ромбік.
У першым выпадку сімвал азначаў мары вышывальшчыцы пра сваё будучае жыццё, яе надзеі і спадзяванні на дапамогу Сонца. Квадрацік або ромбік у цэнтры — надзеі на добры ўраджай.
Значнае месца ў беларускай народнай вышыўцы займае тэма яднання Сонца і Зямлі. Гэты саюз нашы продкі атаясамлівалі з жыццём, цяплом, ураджаем. Жыватворнае значэнне такога паяднання асабліва прыкметна вясной, калі ўся прырода абуджаецца да новага жыцця, да лепшай будучыні. Гэты жыццёвы працэс выразна праяўляецца ў тканых і вышываных узорах.
Асноўны колер беларускай народнай вышыўкі — чырвоны, колер Сонца, агню і цеплыні. Белае палатно ўяўляе сабой дзённае святло і адначасова з’яўляецца сімвалам чысціні. А спалучэнне белага і чырвонага паўстала як сімвал жыцця, шчасця і надзеі на лепшае будучае. Разам з тым чырвоны — гэта колер абярэгу ад злых сіл.
Часта арнамент быў своеасаблівай малітвай аб ніспасланні поспеху, вылячэнні хворага, дараванні дзяцей, паспяховым вяртанні з доўгага падарожжа.
